-A-

KELİME		MA’NASI
Ahvâl	احوال	Haller. Vaziyetler. Oluşlar.
Akvâl	اقوﺍل	Sözler. Kaviller.
Aslah	اصلح	En Sâlih. Daha Sâlih.
Âtüzzikr	اۤتى‏الذ‏کر	Aşağıda zikr edileceği üzere.

-B-

KELİME		MA’NASI
Ba’de zâ	بعدﺫﺍ	Bundan sonrası.
Ba’dehum	بعدهم	Onlardan sonra.
Bâb	باب	Kısım. * Mevzu. *Fasıl. Bölüm. Parça. Kitab. * Husûsi madde. *Sığınılacak yer. * İş. *Şekil. *Tövbe.
Bâis	باعث	Gönderen, sebeb olan. İcâb ettiren. *Yeniden yaratan. Ölüleri tekrar dirilten. Peygamber gönderen. (Allah (C.C))
Bey’	بيع	Satmak. *Bir malı diğer bir mal ile değiştirmek.
Bilâ	بلا	Olmayarak, hasib olmıyan “…-sız, …-siz” mânâları yerine kullanılar edattır. Kelimenin başına getirilerek menfi  mânâ hasıl olur.
Binâenâleyh	بناٴًعليه	Bunun üzerine, ondan dolayı.
Bitarîk’ıl  Âhâd	ﺑﻄﺮﻳﻖﺍﻻﺁﺣﺎﺩ	Bir çok yolla.
Bizzarûre	بالضروره	Zarûri olarak, ister istemez.

-C-

KELİME		MA’NASI
Cây-ı Gîr	جايکير	Temelleşen, yerleşen, pâyidâr.
Cebir (Cebr)	جبر	Zabtetmek. Zor kuvvet. *Bir şeyi ıslâh ve tâmir etmek, düzeltmek.  *Bâtıl bir fırka.  *Harflere yapılan hesab. *Fevkalâde ameliyât, kırık kemiği sarıp bütünlemek.   Kırık veya çıkık uzva sarılan tahtalar.
Celîl	جليل	Celâlet ve celâdet sâhibi. Azim, mertebesi yüksek.
Cezm	جزم	Kat’i karar. Yemin.  Kararlaştırmak. *Kesmek* Niyet. Tahmin. *Takdir. *İzam. *İcâbe.
Cezmen	جزﻣﴼ	Kestirip atmak sûretiyle.
Cûz’iyyât	جزيات	Cüz’i olan şeyler. Ufak tefek şeyler. Mânası düşünüldüğünde zihinde ortaklık kabul etmeyen şeyler. Mânası başka şeylere şâmil olmayanlar.
Cüz’	جزٴ	Kısım, parça. Bir şeyin parçası. *Kitab forması. *Küllün mukabili. *Kur’ân-ı Kerimin otuzda bir parçası. *Kanaat. İktifâ eylemek. *Düğümü sağlam yapmak. Bir şeyi pekiştirip muhkem kılmak.  *Kız evlâdı.

-Ç-

-D-

KELİME		MA’NASI
Dalâl	ضلال	Sapıklık. * Sapmak. Doğrudan, İmân ve İslâmiyyet yolundan sapmak.
Dâll	دال	Delîl olan. Yol gösterici. Bildiren.
Delâlet-i Zanniye	ظنيه دلالة	Zan ile olan işâret, yol göstermek.
Diyet	ديت	Kan bedeli. Yaralanan veya öldürülen bir kimse için en yakın vârisine şer’an hükmolunan para veya mal. Can pahası. *Para, değer kıymet.

-E-

KELİME		MA’NASI
Ef’âl-i Mükellefin	مكلفين افعال	Mükellef olanların (yani; Cenab-ı Hakkın teklif ve emirlerini kabul ve vazifeli kimselerin) yaptıkları amel ve işler. Bunlar şu isim altında toplanır: farz, vâcib, sünnet, müstehab, mübah, mekruh, haram, sahih, bâtıl, fâsid, helal.
Efrâd	افراد	Fertler. *Askerler.
Eimme-i Erbaa	اربعه اٴمهٴ	Dört imâm.
Ekser	اکثر	Pek fazla. Daha çok. Kasrette olan. Pek çok.
Elfâz	الفاظ	Lazıflar. Sözler. Lûgatlar.
Emârât-ı tekzîb	امارات تکذيب	Alâmetleri, nişâneleri yalanlamak, inkâr etmek.
Erbâb-ı Tahkîk	ارباب‏تحقيق	Hakîkatleri delilleri ile bilen mahâret sâhibi insanlar.

-F-

KELİME		MA’NASI
Farziye(t)	ﻓﺮﺿﻴﺖ	Bazılarına göre kabul edilir sayılan. Mevhum (alı olmayıp) ve itibâri olan. Aslı isbat edilmemiş hüküm.
Fevt (Fevat)	فوت	Ölüm, mevt. *Kaybetme. Elden çıkarma. Kaçırma. Bir şeyin bir daha ele geçmeyecek şekilde elden çıkması.

-G-

-Ğ-

-H-

KELİME		MA’NASI
Halâs	حلاص	Kurtulma, kutuluş. Selâmete erme.
Halel	خلل	Bozukluk. Eksiklik.  *Başkası tarafından verilen zarar. *İki şeyin aralığı. Boşluk. Açıklık.
Hâlet-i Mezkûre	ﻣﺬﻛﻮﺭﻩ حالة	Zikredilmiş hâl. Keyfiyyet.
Hâlî	ﺧﺎﻟﻰ	Tenhâ, boş, sâhibsiz yer. *açık yer
Haşr	حشر	Toplanmak, bir yere birikmek. Toplama, cem’ etmek. Kıyametten sonra bütün insanların bir yerde toplanmaları.
Hâvî	حاوی	İçine alan, ihtiva eden, kaplayan. Câmi’ *Biriktirici. *Kuşatan.
Hazret (Hazerat)	حضرت	Hürmet maksadı ile büyüklere verilen ûnvan.
Hırmân	حرمان	Mahrumluk, mahrumiyet. * Ümitsizlik.
Hibe	هبه	Bağışlama, verme.
Husûl	حصول	Peydâ olma. Hasıl olma. Meydana gelmek. Üremek, türemek.